ZUndert/Wernhout MO17-1 kampioen!

zondag 10 december 2023, 0:00

Zundert/Wernhout MO17-1 kampioen op karakter!

DSE MO17-2 – Zundert/Wernhout MO17-1 (1-2) 1–3

De meiden van de MO17-1 zijn kampioen! En dat is dik en dik verdiend! We gaan het zo hebben over de wedstrijd, het kampioenschap en de festiviteiten, maar eerst even een lesje Zundert/Wernhout MO17-1 geschiedenis.

Tegenwoordig is het steeds gebruikelijker dat meisje vanaf hun 6 of 7 jaar gaan voetballen. Bij deze lichting was dat nog niet helemaal het geval. Het is nog maar 6,5 jaar geleden dat ik een bericht kon plaatsen met de titel: “MO11-1 zoekt speelster, zevental wil achttal worden”. Een jaar eerder in het seizoen 2017-2018 hadden Zundert en Wernhout de handen ineen geslagen voor de hogere meisjesteams. Veel zij-instromers melden zich aan. Meiden die op “latere” leeftijd het voetbalspelletje gingen leren. Dit ging met vallen en opstaan. En coach Eduard kwam er achter dat geduld opbrengen ook een kwaliteit was, waarvan hij tot op dat moment het bestaan niet van wist. De meiden haalden door de jaren heen het beste in hem naar boven en vice versa. Ook de meiden groeiden en groeiden. Niet alleen de lengte in, maar zeker qua voetbalspel. De strijdlust en teamspirit was vanaf dag één dik in orde.

En zo werd het spelplezier groter, het niveau ging omhoog en ook de resultaten gingen vooruit. In kleine stapjes. Van eerst zelf een goal maken, tot niet zo fors verliezen, via een gesprokkeld puntje naar overwinningen. Het lelijke eendje werd een mooie zwaan. En toen kwam zaterdag 9 december. De dag dat de eeuwige underdog ineens de favoriet was! De dag dat de dames konden shinen! The finest hour!

Achter de rug van de dames had de feestcommissie al zaken in gang gezet. Wel met pijn in de buik, want was het niet de goden verzoeken om al over een kampioensfeest te praten voordat de drie punten op voetbal.nl zichtbaar waren. Toch moest er iets gebeuren. En het vertrouwen in de dames was groot. En uit voorzorg werd er geen datum op de schaal en het kampioensshirt gedrukt.

Ondanks dat iedereen in de omgeving van de speelsters de druk probeerde weg te houden, waren het de dames zelf die er steeds over begonnen. Er was duidelijk kampioensstress. Een nieuw fenomeen bij de diva’s van de MO17-1. En werd onderling geappt en gesnapt. De spanning was voelbaar. Tijdens de rit naar Etten-Leur was het toch wat rustiger op de achterbank dan gebruikelijk richting uitwedstrijden.

Aangekomen bij DSE bleek dat het toch 11 tegen 11 zou worden. Op zich goed nieuws, alleen wonderlijk waar deze speelsters ineens vandaan kwamen. De avond voor de wedstrijd gaf de ploeg in het blauwwit nog aan 9 tegen 9 te spelen, omdat er te weinig speelsters beschikbaar waren.

Maar genoeg gezever vooraf hoor ik u denken, hoe zat het dan met de kampioenswedstrijd. Ik zou het kort kunnen houden en zeggen: “goed, net als altijd”, maar daarmee doe ik de dames tekort. Ze deden het gezien de moeilijke omstandigheden fantastisch. Het regende niet alleen, het spoelde, het waaide, het veld werd slechter en slechter, zwaarder en zwaarder. De geultjes die de zijlijn aangaven liepen vlot vol en veranderden in slootjes. Het was kortom Oud Hollands pokkenweer.

Vanaf het eerste fluitsignaal was er niets meer van spanning te zien. Zundert/Wernhout trok fanatiek ten aanval, gesteund door een volle tribune. Of in ieder geval het deel waar je niet nat regende.

Het eerste kansje was voor de bedrijvige Fieke,  helaas had haar poging niet voldoende power. Salem was de volgende die het probeerde, na een indrukwekkende solo was ook haar poging krachteloos. Maar de toon was gezet.

Toch was er na drie minuten een waarschuwing van DSE. Zij hadden geen zin om te figureren op een Zundert/Wernhout feestje. De ploeg kwam er levensgevaarlijk uit. Het was aan de reflex van Eline te danken dat de dames niet op achterstand kwamen.

Gelukkig viel kort daarna de 0-1. Een van de vele mooie aanvallen over veel schijven kwam uiteindelijk via Hebe op rechts, bij Salem die besloot dat Fieke er nog beter voor stond en de bal doorgaf. Fieke aarzelde geen moment en schoot de 0-1 binnen. Heerlijk!

Kortom, daarna was Hebe met veel dreiging een paar keer dichtbij, liep Tes attent door op de keepster die de bal inderdaad niet klem had. En ook uit de tweede lijn probeerden Kira en Keet op het scorebord te komen.

Maar altijd bleef de dreiging van de tegenstander. Na een kwartier werd het dan ook gelijk. Niet onterecht op dat moment. Eline had al een paar keer een doelpunt voorkomen. Ook deze keer leek zij de bal vast te hebben. De aanvalster ging door en mocht verder van de scheidsrechter, waarna het 1-1 stond. Een tegenvaller, maar nog niets verloren.

Uit de eerste de beste aanval na de gelijkmaker liet de MO17-1 zien niet onder de indruk te zijn. Op aangeven van Hebe toucheerde het schot van Keet de lat. Vervolgens was het weer Eline die een bal uit de korte hoek haalde met haar benen.

Vervolgens was het Zundert/Wernhout-time. Het beukte op de goal van DSE, maar vond steeds een been, een voet, een knie als sta-in-de-weg. Zou het dan zo’n middag worden? Zundert/Wernhout gaf steeds meer druk naar voor. Hiermee sloeg het twee vliegen in één klap. Het gevaar van DSE werd minder en de kansen die het zelf kreeg namen toe. De spanning op de tribune nam toe. “Kom op meiden!” klonk het regelmatig.

Door het hoge druk zetten, moest het wel een keer mis gaan achterin bij DSE. Dit gebeurde ook, DSE kreeg de bal maar niet uit de eigen zestien. Toen die voor de voeten van Fieke viel, was het raak. 1-2!

De eerste wissels kwamen erin. Zundert/Wernhout kreeg de wedstrijd onder controle. Het werd minder spectaculair, maar ook stabieler. Minder de ren-je-rot-show. De achterhoede stond weer als vanouds. Slecht 1 keer kwam DSE er nog gevaarlijk uit en werd Eline omspeelt. Maar dan kom je Guusje nog tegen die de klus klaarde. De achterhoede was sowieso goed op dreef tegen het versterkte DSE. Lobke lijkt met de week sterker te worden. Steeds verovert zij de bal. En heeft niet eens overtredingen nodig. Ook Meike had haar directe tegenstander weer in de broekzak. Ook durfde zij regelmatig voor haar directe tegenstander te komen en zette zij zo gelijk het middenveld aan het werk. Noa en Belle zijn dan wel nieuw bij het team, dit is niet te zien. Zij hebben dezelfde mentaliteit als de andere meiden. Zij geven nooit op. Al worden zij uitgespeeld, ze blijven mee rennen, totdat ze de bal weer hebben. En dit mee blijven rennen doen ze eigenlijk allemaal, waardoor Zundert/Wernhout zo lastig te verslaan is. Het is een echt vechtmachine in de goede zin van het woord.

Buiten wat corners kon DSE niets creëren. Zundert/Wernhout bleef beter. Met Tes als aanspeelpunt in de spits was het lekker voetballen. Zij stuurde Hebe, Fieke of Feike naar hartenlust de diepte in. De vleugelspitsen zorgden voor veel dreiging, maar helaas niet voor doelpunten. Keet strooide op het middenveld weer met passjes. Het wisselen van kant, maakte het dat DSE steeds achter de bal bleef lopen. Kira was werkelijk overal. Steeds op tijd terug op de verdediging te ondersteunen, maar ook voorin loerend op een afgeslagen bal. Echt een moderne box-to-box middenvelder.

Na rust ging het eigenlijk verder waar het gebleven was. Zundert/Wernhout was op zoek naar een ruimere marge. DSE kon er niet veel tegenin brengen, maar door de kleine marge bleef het spannend. En het bleef regenen. Wat een trieste ambiance voor een feestelijke dag.

Feike was dichtbij de bevrijdende treffer, alleen haar poging ging rakelings naast. Hebe raakte na een mooie aanval de paal en Tes zag een inzet gesmoord in de modder. Het kon toch niet uitblijven?

Lemke kreeg de belangrijke taak om de gevaarlijkste aanvaller van DSE in bedwang te houden. Ondanks haar niet te stuiten aanvalslust, wist Lemke deze speciale opdracht goed te vervullen. Het was dan ook extra mooi dat Lemke een schitterende run langs de flank bekroonde met de 1-3. Als een granaat sloeg de bal via de paal binnen. 1-3 met nog een vijftal minuten op de klok. Dat moet lukken. De dames wisten echter na het bijwonen van de wedstrijd van de Oranjeleeuwinnen dinsdag dat je nooit te vroeg moet juichen.

Geroutineerd speelde Zundert/Wernhout de wedstrijd uit. Het bleef 1-3 en daarmee was het kampioen. Niemand kon de MO17-1 meer passeren. Sterker nog, niemand kan op gelijke hoogte komen. En dan ben je KAMPIOEN!

Met champagne, spandoeken, muziek en fakkels werd dit op het veld gevierd. Daarna werden zij met alle egards onthaald in een goed bezette kantine, waar het vieren van het kampioenschap stevig werd ingezet. En zoals altijd wat er in de kantine gebeurt, blijft in de kantine. Maar gezellig was het!

Nog even dit: Zundert/Wernhout MO17-1 heeft een competitie laten zien dat de beste speelsters niet per definitie het sterkte team zijn. De inzet, teamspirit en strijdlust maken dat het team meer is dan de som der delen. Dit is een titel van het collectief. En daardoor extra mooi en waardevol!

Dames, coaches en supporters van harte gefeliciteerd! Geniet er nog lang van!

Opstelling: Eline, Lobke (W: Noa: W: Meike, W: Salem), Guusje, Meike (W: KIra), Noa (W: Belle: W: Angela), Kira (W: Angela), Keet (W: Lemke), Salem (W: Keet), Hebe (W: Feike, W: Fieke)), Tes en Fieke (W: Hebe).

Wissels: Feike, Lemke, Belle en Angela.