Avond(t)urentocht E1 (uitslag nog niet bekend)

vrijdag 30 oktober 2015, 19:25

Avond(t)urentocht

In dit voetbalvrije weekend stond er een teambuildingsafspraak in de agenda van de E1. De jaarlijkse Avond(t)urentocht. Helaas in tegenstelling tot sommige andere teams, was de voltallige selectie van Zundert E1 aanwezig. De E1 koppelt aan dit evenement jaarlijks een “meet en greet” met de fans. Ook dit jaar mochten 10 gelukkige fans de tocht maken in het kielzog van hun favoriete team.

De spelers van de E1 zijn al heel ervaren Avond(t)urentocht deelnemers, maar toch was er wel gezonde spanning. Het enge deel was vorig jaar, net als de jaren daarvoor, erg eng. Vooral de clowns zaten nog in de hoofden van sommige spelers.

De voortreffelijke en onovertroffen organisatie had weer flink uitgepakt. Na afloop bleek dat de kantine onherkenbaar was omgebouwd tot camping, echter door de spanning hadden de meeste dit vooraf niet helemaal door. Ook de fans waren meer bezig met het volgen van hun favorieten, zodat zij geen oog hadden voor de omgeving.

Een paar zaken weken af van voorgaande jaren. Er hoefden geen pijlen gezocht te worden, maar via een duidelijke instructie voor velen en een onduidelijke instructie voor sommigen, moest de route gezocht worden. Ook waren er geen vragen aan bomen bevestigd, maar werden deze tussen de spectaculaire spelen en plukjes van 5 gegeven.

Kortom een spetterend programma na later zou blijken. Meteen bij het verlaten van het sfeervolle sportpark de Wildert werd koers gezet door het hoge gras langs de beek. Het team stormde uitgelaten de bushbush in de fans in vertwijfeling achterlatend. Dus ook hier werd snel een stapje bijgezet, zodat het hele gezelschap op zoek kon naar de eerste brug links. Toen deze gevonden was, werd de overtocht over de kolkende Aa- of weerijs gemaakt. Nadat iedereen droog aan de overzijde terecht gekomen was, werden de eerste 5 vragen beantwoord. In deze vragen moest diep gegraven worden in de campingkennis van de E1.

Vervolgens bleek dat er hard gelopen was, zodat er even gewacht moest worden tot de eerder gestarte groepen het spel hadden afgerond. Daarna was de E1 aan de beurt. Drie wolken moesten worden weggespeeld door opdrachten uit te voeren. Eerst mocht men van afstand tennisballen in emmers gooien zodat de emmer zo zwaar werd dat de eerst wolk voor de zon verdween. En daarna mochten 4 selectieleden zo snel mogelijk aan een rad draaien om de volgende wolk weg te halen voor de zon, tenslotte moest men een slalom rennen en een houten blok in een emmer gooien. Dit ging de gedreven helden goed af. In no-time straalde de zon in de donkere nacht. Met een keurige tijd werden veel punten binnengesleept.

Daarna werd de survivaltocht voorgezet door de getto van het Laarpark, om vervolgens al slingerend moegelopen het Laar ongeschonden te bereiken. Hier stond het befaamde slaapzaklopen op het programma. De wedstrijdleiding stond paf, wat een snelheid, wat een techniek, de ene na de andere spelers maakte de lange tocht met kangoeroesprongen in de slaapzak om vervolgens een medespeler aan te tikken die hetzelfde ging doen. Ook hier werden de nodige punten aan het totaal toegevoegd.

Kruipdoor sluipdoor werd de gevaarlijke tocht voorgezet, beruchte plaatsen als het Nederven, Auvers-sur-Oise straatje en de slingerpaden langs de Polenparking van Dirk en het kerkhof werden behoedzaam genomen. Gelukkig de pauze plaats was in zicht, of was het een oase? Gelukkig stonden daar de dochters van de kastellijn klaar met koffie, thee en ranja en overheerlijke snoepjes. Hier kon de inwendige mens versterkt worden, om de rest van de trip af te kunnen ronden.

Langs de Burgemeester Manderslaan, de Heerdgang, de Tuintjes werd langs de Achtertuin de Wilderstedijk bereikt. Zo dat was eenvoudig en nu terug naar het Sportpark, zou je denken! Maar zo makkelijk kwam de E1 en het gevolg er niet vanaf. Via de Industrieweg werd op een parkeerterrein een tentje aangetroffen. Zou Joke hier bivakkeren was de eerste vraag, maar dit bleek niet het geval. De organisatie had hier een nieuw spel opgesteld. De zaklampen werden ingeleverd en de opdrachten werden geroepen. In een propvolle tent lagen vele spullen door elkaar heen. Op tijd moesten zoveel mogelijk spullen gevonden worden. Dus bijvoorbeeld: “wasknijper”, “gouden voetbal” en “zwemband” waren redelijk snel gevonden. Maar niet alle leden van het succesteam zijn even bekend met kamperen. Toen een van de leden op zoek moest naar een afwasborstel, moest eerst worden uitgelegd wat dat was. Nadat de omschrijving een grote tandenborstel gegeven was, werd het kleinood ook vliegensvlug uit de tent gevist. En zo bleek dat de E1 niet alleen alle opdrachten had gevonden, maar ook nog 2.21 minuten tijd over had. Als dit geen bonuspunten zou opleveren!

De tocht werd weer voortgezet, de vragen werden eenvoudig beantwoord en de spelen liepen soepel, toch werd men stiller en stiller. Het enge deel was namelijk nog niet langsgekomen. Steeds dichter ging men bij elkaar lopen toen bij het Veilingsterrein een stuk donker niemandsland opliep. Door de toendra’s achter de Ardo werd na veel lopen een nieuw stuk asfalt in Zundert ontdekt. Aan het einde van deze strook bibberde wat lichtjes, daar moest of het enge deel zijn of de volgende opdracht. Steeds rustiger werden de jongens en meisjes tot men door had dat het een spel was. Toen kwam de branie terug.

Dit spel verliep wat moeizamer. Of het door de spanning of vermoeidheid kwam, zullen we nooit weten, maar Zundert E1 had best wat moeite om met een badmintonracket een shuttle in een emmer te krijgen na deze eerst door een grote metalen ring te hebben geslagen. Uiteindelijk lukte het onze alleskunners natuurlijk wel.

Na de nieuwe instructie te hebben gekregen, werd het pad verder gevolgd. Onheilspellende geluiden doemde op uit de duisternis. Dit kon niets goed betekenen. Het enge deel was in aantocht. Op de grond waren lijnen zichtbaar die rond lijken getekend waren. De vormen hadden veel weg van de groep die voor de E1 liep. Griezelig! Aangekomen bij de slurf van het enge deel, zochten de spelers steun bij elkaar. Er werd gekozen om de dader gezamenlijk te vinden door in polonaise naar binnen te gaan. Voor de gezelligheid werd gezegd, maar ook om steun te vinden bij elkaar natuurlijk. De E1 was nog geen stap binnen of het gebouw leek te exploderen, luid gerammel, heel veel rook, bizarre enge geluiden, ronkende kettingzagen en extreme lichtflitsen. Het leek wel of de wereld verging. En tot overmaat van ramp, stonden er ook nog onduidelijke figuren in deze ruimte. Misschien ook wel de dader! De E1 worstelde zich naar buiten, waar nog een gevaarlijke gek verscholen achter een masker met een kettingzaag iedereen de stuipen op het lijf joeg. Snel maakte de E1 zich uit de voeten. ZO dat was meegevallen. De verhalen werden met de meter groter en groter. Het was bijna niet te bevatten hoeveel de E1 in 2 minuten had meegemaakt! En niemand was echt bang geweest, soms alleen een beetje geschrokken.

Het laatste stuk ging snel en soepel, de spelers en fans roken de heerlijke soep met ballen al. Totdat daar opdracht 5 ineens verscheen bij de poort van het sportpark. De vraag was simpel. Welke attributen heb je in de kantine gezien die er normaal niet zijn. Oei, daar had de E1 niet op gerekend! Toch werd een indrukwekkende lijst ingeleverd. Sommige hadden wel goed opgelet, sommige dachten logisch na en weer andere maakte gebruik van een levendige fantasie.

Nog een paar meter en ook de goed georganiseerde Avond(t)urentocht zat er weer op. Moe maar voldaan vielen supporters en spelers elkaar in de armen. Het was weer gelukt! Onder het genot van de heerlijke tomatensoep werd de tocht nog eens doorgenomen, waarna een aantal spelers ging rusten en andere nog wat gingen voetballen. Uiteindelijk belande iedereen moe, maar voldaan, na deze leuke tocht, met fantastisch oktoberweer, in zijn of haar bed.

En of er nog gedroomd werd van dit avond(t)uur? Reken maar!

Activiteitencommissie bedankt voor de goede organisatie en leuke tocht, namens E1 en fans!